Kiedy w dwa miesiące po ataku terrorystycznym na WTC i zaledwie w parę godzin po katastrofie samolotu American Airlines w Nowym Jorku pojawił się w Stanach Putin z wizytą - przyjęty został zdumiewająco serdecznie przez prezydenta Busha.
Propozycje ścisłej współpracy USA, nawet NATO, z Rosją wydawały się nagłe i niczym nieuzasadnione.
Dopiero dzisiaj, po przeszło dekadzie następnych wydarzeń \i dzięki zbiorowemu internetowemu myśleniu :)/ można wpaść na wyjaśnienie, na trop.
Dziś dopiero widać, że tak zaczęła się amerykańska gra. Przemyślana, logiczna, z pewnością wielowariantowa.
Dla Putina i jego strategów wnikających w miękki, demokratyczny Zachód nastąpił czas łatwej polityki, czas sukcesów. Mniej lub bardziej przekonujących; czasem jakiś opór mógł wystąpić. Jak w Gruzji. Ale że na Kremlu dogmatem zdążyło się już stać przekonanie, że siłą i strachem ICH się bierze - to i nastąpił Smoleńsk, a potem Fukushima.
I tu wydarza się zwrot akcji, zupełnie przez Kreml nieprzewidziany. Pamiętamy tę bezradną deklarację nadziei:
"MSZ Federacji Rosyjskiej ma nadzieję, że kataklizm w Japonii zbliży Moskwę i Tokio w taki sposób, jak 11 września 2001 roku zbliżył Rosję z USA, a katastrofa pod Smoleńskiem z Polską"
Zresztą już po Smoleńsku efekt rzeczywisty był zupełnie odwrotny od oczekiwanego. Moskwa przecież od USA usłyszała, że nie będzie powrotu do stref wpływów z czasów radzieckich. A Komorowski "z panem premierem" zaraz po ogłoszeniu "decyzji" o opuszczeniu NATO temat natychmiast definitywnie porzucili.
Co stało się z pożądanym efektem: przerażeniem? Okazał się raczej nienawiścią.
Co stało się z pozycją Rosji w świecie?
Otóż świat został w oszałamiająco krótkim czasie całkowicie przemodelowany i Rosja nie ma już żadnych sojuszników.
Dyktatury Afryki Północnej i na Bliskim Wschodzie zostały obalone. Syria nie stała się pułapką wciągającą Stany w gorącą wojnę, przeciwnie - jest miejscem gdzie dogorywa arabski terroryzm i toną pieniądze Rosji.
Europa nagle nie jest już azjatycka (po Lizbonę) z czystego zachwytu dla Putina, a Berlin znowu przypomina jak to kolega kiedyś popełnił błąd strasząc Merkel psem.
Nawet daleka Wenezuela wypada z kręgu. Chiny? Wolne żarty. Same mają swoich problemów dosyć i gołym okiem widać, że interesów w Moskwie raczej nie lokują.
Izrael? Przycichł nagle. Czy dlatego, że dowiedział się o nowym "czymś" skonstruowanym na zlecenie prezydenta Obamy a neutralizującym broń atomową?
A co z tym Krymem?
A nic.
Putin traci czas, ale nie ma lepszego pomysłu.
Za to ten czas, który płynie sobie na pozór dość wolno, wykorzystywany jest przez Zachód do ułożenia sobie np. nowych szlaków dla gazu ze Stanów. I wszyscy wiemy co to dla Rosji znaczy.
Nikt nie wyklucza, że Putin jeszcze uderzy. Gdzieś zrobi jakieś bombardowanie, jakiś samolot utopi. Nie daj Boże.
Ale też wszyscy wiedzą, że prawdziwej wojny, takiej wieloletniej i w dawnym stylu, już nie wywoła.
W końcu będzie zazdrościł Janukowyczowi, do którego przyszedł pewien impertynent i dał mu 9 godzin na pakowanie skarbów.
Wołodii może nie mieć już kto powiedzieć - weź ile możesz unieść i uciekaj.
Chociaż, kto wie jak to się w szczegółach potoczy.
W każdym razie - do 2017 roku Imperium Zła będzie skończone. Sto lat koszmaru i piekła na ziemi minie.
Kreml będzie szorowany hektolitrami święconej wody.
Animatorzy i świadkowie akcji długo i pilnie obserwować będą popłuczyny.
